Mijn jeugd was goed, veilig, liefdevol. Zoals het hoort eigenlijk.
En zoals het hoorde maakte ik m’n huiswerk, behaalde m’n eindexamen en ging studeren. Mijn vader zei dat ik een goed stel hersens had en dat ik de kans en mogelijkheden had om te studeren. Die had hij nooit gehad. Natuurlijk deed ik dat, hij had gelijk. Net als andere vriendinnen ging ik rechten studeren, wat anders?
Na de studie op zoek naar een baan en vanaf 2002 bij de Amsterdamse politie. Eerst als jurist, daarna de overstap naar de executieve wereld. Een paar jaar politieacademie, vuurwapendragend en de straat op. Met inmiddels 2 titels en “hoog opgeleid” had ik een doel, namelijk (wijkteam)chef worden. Dat doel was er heel lang.
Gefaald
Inmiddels zijn er ruim 17 jaren verstreken en is dat doel niet behaald. Gefaald.
Alles werd anders door de reorganisatie.
Alles werd anders na een mislukte sollicitatie in 2015 en daarna volgden er nog twee.
Alles werd anders toen mijn privéleven totaal overhoop werd gegooid. Heftige, ingrijpende gebeurtenissen. Zoals het verliezen van een veel te vroeg geboren zoon, het verliezen van mijn zieke vader, een dubbele hypotheek tijdens de economische crisis en een slepende rechtszaak in de relationele sfeer.
Alles bij elkaar voelde dat als falen. In mijn Ted Talk* heb ik hierover verteld.
Laatst vroeg een collega mij of ik bereikt had, wat ik wilde bereiken. Mijn antwoord was volmondig “nee”. Mijn ego sprak, ik had gefaald.
Yoga – passie wordt missie
In mijn tropenjaren ontstond ook mijn zoektocht:
Wat wil ik nou echt?
Wat is mijn passie?
Waar gaat mijn hart sneller van kloppen?
Yoga heeft mij geholpen in deze zoektocht. Yoga heeft mij door deze zware jaren heen gesleept. Het heeft me geholpen te relativeren, mijn lijf weer te voelen, het werd rustiger in mijn hoofd.
De wekelijkse yogales gaf me structuur en geborgenheid in de kleine, warme groep.
Ik wilde me graag verdiepen in yoga. Want als het mij heeft geholpen, hoe mooi is het als ik anderen hiermee kan helpen? Als ik mensen om me heen, mijn collega’s die zwaar onder druk staan, kan helpen stress te verminderen?
En zo is mijn missie begonnen: yoga verspreiden binnen de politie.
Heb ik bereikt, wat ik wilde bereiken? Niet echt. Ik denk groots, droom groots, wil veel en snel. Dat is mijn drive. Helaas werkt dat niet in zo’n grote organisatie. Weer gefaald?
Gemiddeld geef ik 4 à 5 yogalessen per week en zijn er –gelukkig!– meer politievrouwen met dezelfde missie. Er zijn vaste groepen collega’s die wekelijks meedoen, vrouwen en mannen die op de mat liggen. Collega’s uit de opsporing, technische recherche, specialisten van de verkeersongevallendienst, planners, collega’s uit het blauw (dus die op straat het zware, operationele werk doen).
Niet gefaald – grootse resultaten
Divers publiek dat baat heeft bij yoga aan het begin van de week, of aan het eind van een dienst. Hoe mooi is het, als een it-specialist vertelt hij de yoga echt gemist heeft in de zomervakantie. Fantastisch dat een rechercheur heel graag haar stoere collega’s mee wil nemen, omdat het zo’n heerlijk begin van de stressvolle week is.
We willen graag cijfers, meetbare resultaten. Maar een klein momentje van geluk is niet meetbaar. De relaxte staat van zijn is zo waardevol, maar niet in cijfers uit te drukken.
Heb ik dan toch bereikt wat ik wilde bereiken? Ja! Dit is geen falen, integendeel. Dit is succes, gelukzaligheid. Leven en geven vanuit je hart. Het verschil kunnen maken bij een ander. Ogenschijnlijk kleine resultaten kunnen juist heel groots zijn.
Mijn ambitie is er nog steeds, maar deze is anders dan ik voor ogen had. Veel meer vanuit mijn hart, steeds meer vanuit mijn hart. Dat raakt de ander en dat heeft een onbetaalbaar effect.
En dat goed stel hersens? Dat kan ik prima gebruiken om verder te komen in mijn missie: mensen tot rust te brengen en te houden. Om mijn droom meer handen en voeten te geven.
Namaste.
* Ted X Politie in mei 2019
Deel dit artikel
/ DeYogaZaak
/ karin-weinberg
/deyogazaak.amsterdam
/YouTube DeYogazaak
