Februari 2020 was de tweede editie van de I love India-reis. Met een kleine groep 40 plussers -4 vrouwen en 1 man- gingen we op avontuur. Startpunt: Delhi. Vervolgens naar Rishikesh, Haridwar, Allahabad (per ongeluk), Varanasi, Sarnath en weer terug naar Delhi.
Thuiskomen
India is voor mij thuiskomen. Direct na de landing voel ik me lekker, goed en raak ik steeds meer ingeburgerd. “You look like Indian!” Ja, dat klopt, geboren in Bangladesh (dat vroeger behoorde tot India) en opgegroeid in Nederland. Damn, I feel lucky! Het beste van 2 werelden. Gids zijn in een land waar ik de taal niet spreek (hoofdzakelijk hindi), waar mijn netwerk steeds groter wordt en zaken steeds gemakkelijker gaan. Voor mij voelt het heel natuurlijk om mijn liefde voor dit gekke, ongelooflijke land te delen. Maar hoe was dat voor de groep?
Tintelingen
Elien:“Bam! Ineens sta je tussen bellende, toeterende riksja’s, autoriksja’s, auto’s, fleurige fruitverkopers, voorbereidingen voor een bruiloft. Welkom in India! Klappertandend zie ik de zon opgaan boven de Himalaya en voel ik hoe ze langzaam mijn rug opwarmt. Even later beukt het water van een waterval op mijn schouders. Mijn voeten lopen in talloze tempels op glad wit marmer en ruw sisal en bungelen vanaf een bootje in de Ganges. Mijn handen voelen oeroude deuren, knijpen in de handgrepen van peddels bij het raften en rollen deeg voor chapati’s in een provisorische keuken. De geur van verse chapati’s! En de zoete wierook tijdens de yoga op de gath. Olie in mijn haar van de massage en…de stank van opwarmende pis in de zon. Stof! Trommels beuken en bellen schellen door merg en been. Onverstoorbare koeien.
De smaak van zoete lassi en peperige thali, raita en rijst om te blussen. Chai op elke straathoek en in de nachttrein. De intensiteit van de kleuren van ALLES: sari’s, goden en godinnen, tempels, hutjes, mala’s, de lucht, de oranje maan…”
Chaos en flexibiliteit
In India wonen veel mensen. Heel veel mensen. Met bijna 1,3 miljard inwoners (2017) is het na de Volksrepubliek China het grootste land ter wereld naar inwonertal. Wetenschappers verwachten dat India tussen 2020 en 2030 het land met het hoogste inwonertal ter wereld zal worden (bron: wikipedia). En dat is te merken. Overal maar dan ook overal zijn mensen, auto’s, tuktuks, beesten. En die zijn allemaal zeer aanwezig: loud & proud.
Danny: “India was een totale onderdompeling. In your face: Het land bubbelt en bruist. Met scherpe contrasten. Felle kleuren. India kent geen pasteltinten. De yogalessen waren mijn rustpunt. Om daarna volop te kunnen oefenen met kalm blijven terwijl het in de wereld om je heen stormt. En de op het eerste gezicht totale chaos op straat, is als je ogen er een beetje aan gewend raken, best ordelijk.” De gekte went snel.
Chaos én rust, rust door yoga en meditatie. Bijna dagelijks yoga bij en met de locals. Flexibiliteit is fijn, maar zeker geen must.
Flexibili-tijd is wél een must. Structuur, stiptheid, planning. Daar houden wij van. Hier is dat toch echt anders. Als we spontaan bij driver Suresh worden uitgenodigd om thuis te komen eten, wordt er onderweg nog een (levende) kip op de markt gehaald, wachten wij in zijn bescheiden slaap/woonkamer en duurt het eten nog 15 minutes. Dat blijken toch echt 50 minutes te zijn. Geen probleem natuurlijk, wij voelen ons zeer vereerd en nederig dat hij ons zo spontaan uitnodigt. Supergastvrij en vooral lief.
Als we in Rishikesh te horen krijgen dat de 3 maanden vooraf geboekte nachttrein gecanceld is, heb zelfs ik een beetje stress. Direct ingrijpen! Na het regelen van emergency traintickets kunnen we gelukkig diezelfde dag met een andere trein mee. Waar vervolgens de trein een uur stilstaat op het perron, we na 14 uur aankomen in een andere stad dan gewenst (Allahabad) en we met een lokale bus nog 4 uur moeten rijden naar de juiste stad (Varanasi). En daar dan worden overvallen door agressieve tuktuk-drivers die ons het tienvoudige aan rupees vragen en niet verder willen rijden…. 21, 22…alleen rust kan je redden. Na 23 uur reistijd komen we eindelijk aan in het guest house. Even opfrissen en dan weer dóór. Want hé, inmiddels zijn we wel gewend dat dingen hier toch vaak anders lopen dan gepland…
De dood
Elien: “India is een schitterende lach, is aards en eenvoudig, luid aanwezig, stromend, stinkend, ambitieus, barstend van leven en niet bang voor de dood.”
Dat laatste zeker niet. In Varanasi, een van de oudste steden ter wereld, hebben we live crematies mogen aanschouwen. We stonden er bovenop, ook hier in your face. Respect en verbijstering. Lokale gids Roy en zijn vader (Brahman) hebben ons begeleid en gefascineerd.
Incredible…ga je mee?
Age (m): “India was ‘incredible’! Niet normaal wat een land. Van de ene verbazing in de andere. Chaos, herrie, stank, armoe en vervallen infrastructuur wisselen af met heerlijk eten, hele vriendelijke mensen, schitterende natuur, prachtige gebouwen, culturele rituelen en avontuur.”
Ben je enthousiast geworden van dit verhaal? Nieuwsgierig naar amazing sweet India! (Daisy) of wilde je altijd al een keer naar India gaan? Ga dan met me mee op deze geheel verzorgde reis. Want “ontzorgd genieten van incredible India!” (Age).
De 3e editie van de I love India-reis is van 17 t/m 27 februari 2021
- Maximaal 9 deelnemers
- Prijs € 1300
- Heel veel inclusief (alle hotels, vervoer, maaltijden en excursies)
Natuurlijk ga ik niet alles verklappen en heb ik nog veel meer foto’s en video’s…Wil je meer weten? Neem dan contact met me op en kom langs.
Tot snel 😉
Namaste,
Karin